Potwierdzając lub podejmując dowolną interakcję ze stroną, wyrażasz dobrowolną zgodę na przetwarzanie danych osobowych lub/i zapisywanie tzw. cookies, zgodnie z Naszą Polityką Prywatności, jeżeli nie zgadzasz się z Nią, prosimy o wyjście z Naszej strony.

Możesz odmówić urzędnikom przyjęcia mandatu

Zwłaszcza świeżo upieczeni przedsiębiorcy powinni wiedzieć, że mają możliwość odmówić organom podatkowym przyjęcia mandatu. Skorzystamy z takiego prawa jeśli prowadząc firmę popełniliśmy drobne przewinienie bądź zrobiliśmy to nieświadomie.

Prowadzenie własnej działalności wiąże się z kontrolami podatkowymi podczas, których sprawdzana jest m.in. poprawność wystawianych faktur. Dlatego może zdarzyć się tak, że nadmiar obowiązków, brak odpowiedniej wiedzy bądź zwykły błąd, ściągną na nas kłopoty i w najgorszym wypadku dostaniemy mandat od organu podatkowego.

Według przepisów odpowiedzialność karną za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie ponosi podatnik, popełniający czyn społecznie szkodliwy i zabroniony.

- Jest to wstępny warunek karalności, który oznacza, że czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma, nie jest czynem zabronionym pod groźbą kary. Nie jest przestępstwem ani wykroczeniem skarbowym czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.

Prowadzenie własnej działalności wiąże się z kontrolami podatkowymi podczas, których sprawdzana jest m.in. poprawność wystawianych faktur

Taka interpretacja prawa wskazuje, że może dojść do naruszenia obowiązków wynikających z ustaw podatkowych, ale ze względu na jego niską szkodliwość społeczną, nie zostanie to naruszenie uznane za wykroczenie bądź przestępstwo skarbowe. Jest to oczywista szansa dla podatnika, który przy czynach o niewielkiej wadze może oprzeć swą linię obrony na stwierdzeniu znikomej szkodliwości społecznej czynu i uzyskać tą drogą umorzenie postępowania karnoskarbowego.

Ustawa nie definiuje jednoznacznie jak mamy rozumieć sformułowanie „znikoma szkodliwość czynu”. Mamy natomiast wskazówki i wytyczne dotyczące oceny stopnia szkodliwości czynu zabronionego.

Analizując zapisy ustawy, urzędnicy badający daną sprawę, powinni wziąć pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawcę obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia.

Bardzo często zdarza się, że organy podatkowe nie przyjmują wyjaśnień podatnika i popełniony czyn, choć nieszkodliwy społecznie traktują jak wykroczenie skarbowe. W takich przypadkach organ może zastosować najbardziej uproszczony tryb postępowania w sprawach o wykroczenia skarbowe – postępowanie mandatowe. Postępowanie to jest postępowaniem fakultatywnym, możliwość jego zastosowania w konkretnym przypadku pozostaje w gestii organów.

Jedną z przesłanek warunkujących stosowanie trybu postępowania mandatowego jest wyrażenie przez sprawcę wykroczenia skarbowego zgody na przyjęcie mandatu. W sytuacji niewyrażenia takiej zgody, Kodeks karny skarbowy przewiduje rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych.

Jeśli zdarzy nam się złożyć deklarację np. z jednodniowym opóźnieniem, bo z przyczyn od nas niezależnych nie mogliśmy tego uczynić wcześniej i wówczas urzędnik zagrozi nam mandatem, to mamy prawo odmówić jego przyjęcia. W takiej sytuacji trudno bowiem mówić o celowej, wysokiej szkodliwości społecznej. Pamiętać jednak należy, że organy często stosują praktykę kierowania sprawy do sądu w każdym wypadku, gdy podatnik nie przyjmie mandatu karnego proponowanego przez urzędnika.

 

Art. 53. Kodeksu Karnego Skarbowego:

§ 2

Przestępstwo skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny w stawkach dziennych, kary ograniczenia wolności lub kary pozbawienia wolności.

§ 3

Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.

Spodobał się artykuł? Zobacz też inne artykuły!